PLAGUE DOCTOR

O γιατρός της πανούκλας ήταν ο γιατρός που θεράπευε όσους είχαν πανούκλα. Οι γιατροί αυτοί προσλαμβάνονταν από τις πόλεις που είχαν πολλά θύματα πανούκλας σε περιόδους επιδημιών. Δεδομένου ότι η πόλη πλήρωνε το μισθό τους, τους θεράπευε όλους: πλούσιους και φτωχούς. Ωστόσο, κάποιοι γιατροί της πανούκλας ήταν γνωστοί για επιπλέον χρέωση ασθενών και των οικογενειών τους, για ειδικές θεραπείες ή γιατροσόφια. Δεν ήταν επαγγελματικά καταρτισμένοι έμπειροι γιατροί ή χειρούργοι, και συχνά ήταν δεύτερης κατηγορίας γιατροί, ανίκανοι να διοικήσουν μια επιτυχή ιατρική επιχειρήση, ή νέοι γιατροί που προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Οι γιατροί αυτοί, σπάνια θεράπευαν τους ασθενείς, περισσότερο καταμετρούσαν τον αριθμό των ατόμων που είχαν μολυνθεί, για δημογραφικούς σκοπούς.
Κάποιοι γιατροί της πανούκλας φορούσαν ειδική στολή, αν και εικονογραφημένες πηγές δείχνουν ότι φορούσαν ποικιλία ενδυμάτων.Η ενδυμασία εφευρέθηκε από τον Charles de l'orme το 1619. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, αλλά αργότερα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Η προστατευτική στολή αποτελούνταν από ένα βαρύ ύφασμα παλτoύ που ήταν κερωμένο, μια μάσκα με γυάλινα μάτια και μια μύτη-κώνο σε σχήμα ράμφους για να κρατήσει τις αρωματικές ουσίες και το άχυρο.
Μερικά από τα αρωματικά υλικά ήταν, αρώματα, Βάλσαμο λεμονιού (Melissa officinalis), η μέντα (Mentha spicata L.) φύλλα, καμφορά, γαρίφαλα, λάβδανο, μύρα, πέταλα από τριαντάφυλλο και στόρακας. Αυτό θεωρήθηκε ότι προστάτευε το γιατρό από τον μιασματικό αέρα. Το άχυρο παρείχε το φίλτρο για τον "κακό αέρα". Ένα ξύλινο μπαστούνι  χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσει το γιατρό στην εξέταση των ασθενών, χωρίς να χρειάζεται να τους αγγίξει. Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ως ένα μέσο για να μετανοήσουν για τις αμαρτίες, καθώς πολλοί πίστευαν ότι η πανούκλα ήταν τιμωρία και έτσι ζητούσαν να χτυπηθούν για να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους.